Slotevaluatie Bidavo A door Bart Dewilde

Ik herinner mij dat het tussenseizoen voor de nodige spanning en onrust zorgde: we hadden wel enkele belangrijke versterkingen kunnen aantrekken (Julie en Annelies). Bovendien kwamen Ruth en Sofie Sinnesael terug. Maar ik vernam ook de blijde tijding dat setter Ine Tanghe zwanger was (ik was zelf echt niet zo blij)! En ook setter Lien Desimpelaere was gestopt. Dan was er gelukkig nog Lise, maar die was nog volop aan het revalideren. Vraag was op een bepaald moment of het allemaal wel goed zou komen. Zouden we wel een spelverdeelster hebben? Dan heb ik enkele weken/maanden gezocht en gezocht tot Inge uiteindelijk toezegde. Oef! Toch zeker één spelverdeelster. Maar zou haar schouder het houden tot het einde van het seizoen – en die rug? Uiteindelijk bleek alles nog goed te zullen verlopen, want al van in de eerste wedstrijd (tegen Aalter) kon Lise aantreden. En al vrij snel bleek dat Inge het niveau zou aankunnen.

In de tweede wedstrijd speelden we een 3-2 in Torhout. Torhout zal uiteindelijk als overduidelijke tweede eindigen in de competitie. En toen we de week erop thuis wonnen tegen Gent, was het voor iedereen duidelijk: dit jaar zouden we niet op de voorlaatste plaats eindigen!

Maar het begin van competitie werd ook gemarkeerd door het spijtig uitvallen van het pas gepromoveerde Menen. Dat zou zorgen voor een competitie met heel veel onderbrekingen, waardoor we wel eens het ritme kwijt raakten. Maar dat bracht ook Yentl naar Bidavo! En daar zijn we niet rouwig om geweest. In de loop van de maand augustus daagde Yentl op en was het de vraag of zij zich nog wel zou kunnen integreren (de voorbereiding was al een eind bezig). Maar als ik terugdenk aan onze laatste match tegen Oostende, dan kan ik alleen maar zeggen dat dat voortreffelijk gelukt is. Ze voelt zich prima thuis in Bidavo en we hebben haar graag.

Als ik dan kijk naar het verdere verloop van de competitie, dan denk ik dat we ons na overwinningen tegen Mortsel, Gooik en Lennik een tijd te hoog ingeschat hebben: misschien halen we wel de top 5?  Mortsel was inderdaad het zwakke broertje van de competitie, maar Gooik en Lennik hadden te kampen met zwaar blessureleed. In de terugronde waren ze voor veel ploegen een te duchten tegenstander (Bidavo verloor). Lendelede en Torhout staken er bovenuit, maar vanaf de vierde plaats tot de 9de plaats waren alle ploegen eigenlijk verschrikkelijk aan elkaar gewaagd. Dat zorgde voor een resem spannende wedstrijden. Zwakke tegenstanders bestonden eigenlijk niet.

Uiteindelijk sluiten we het seizoen af met drie mooie overwinningen op rij en eindigen we op een verdienstelijke 7de plaats met 27 punten. Evenals Oudegem (5de) en Oostende (9de) hebben we 9 keer gewonnen.

Zelf word ik volgend jaar trainer-coach van Lessines, 1ste divisie Wallonië. Ik heb er zelf voor gekozen om die stap te zetten en dat was niet gemakkelijk. Ik laat een ploeg achter die mij verschrikkelijk nauw aan het hart ligt. Ik heb mij bij Bissegem gejeund en heb er ook enkele vrienden gemaakt. Ik zal natuurlijk nog zoveel mogelijk komen supporteren (en achteraf een pintje drinken).

Bedankt allemaal.

Bart